امام کاظم (ع)فرمودند : 

" به خدا قسم حق مومن بزرگتر از حق کعبه است .

 (سفینه البحار جلد 1 صفحه 290) 

همچنین امام صادق علیه السلام نقل می فرمایند از رسول خدا صلی الله علیه وآله ، که فرمودند : 

هر کسی آبروی برادر مسلمان خود را حفظ کند ،

حتما و بدون شک ، بهشت بر او واجب می شود.

در جای دیگری حضرت علی (ع) نیزمی فرمایند :

شرافت و احترام مومن ، از احترام کعبه بیشتر است.

حال با وجود چنین تعابیری از ائمه معصومین علیهم السلام

وقتش نیست یکم به خودمون بیایم؟واحساس خطرکنیم؟

این روزها ، یکی از چیزهای مهمی که براحتی  مورد غفلت ما واقع میشه، ریختن  آبروی دیگران است . 

جالب اینجاست ، برخی افراد ، برای توجیه عمل خودشون میگن : "ما صفتش را گفتیم " 

یامثلا مگه دروغ گفتم!؟!؟ 

آخه عزیزمن!چرا خودتو فریب میدی ؟ 

صفتش هست که غیبته و الا اگر صفتش نباشه و دروغ بگی که تهمت هم محسوب میشه.

بنظر میرسه ، بهترین معیار برای پیشگیری از ریختن آبروی مومن ، این است که ببینیم :

اگر فرد مورد خطاب ما حاضر بوده و شنونده اظهارات ما باشه (آنهم در حضور دیگران ) ، خوشحال میشه یا ناراحت؟

و اگر همین مسئله برای خود ما مطرح بشه ، چه عکس العملی داریم؟

ذکر این نکته ضروری است که :

خداوند ممکن است در اثر توبه ، گناهان بسیاری را بر ما ببخشه

اما در مواردی که حق الناس مطرح است 

(مثل همین ریختن ابروی دیگران) 

بخشش را منوط به جلب رضایت ذی حق کرده است. 

حالاعزیز دلم ببین روت میشه بری پیش طرف وازش حلالیت بطلبی؟ 

امامیخوام یه خطربزرگتررو بهتون گوشزدکنم 

اونم اینه که 

مباداتونوشته هامون جانب حق وانصاف روازدست بدیم وباآبروی دیگران بازی کنیم! 

چراکه حرف رویکبارمیگیم ومستمع رومیشناسیم ومیتونیم 

توبه کنیم وبرای شخص اعاده حیثیت کنیم 

ولی نوشته تاوقتی که هست سندی برگناه ماست.

پس یکم بیشترمواظب نوشته هامون گفتارمون وحتی تاییداتمون برحرف دیگران باشیم که

خدای نکرده ازاعوان وانصارشیاطین نباشیم.

اللهم اجعل عواقب امورناخیرا